Onze visie: liefde verbindt mensen
“Je hebt mooi werk, maar ik zou het niet kunnen. Ik snap niet hoe je het volhoudt om elke dag met de dood bezig te zijn.” Het wordt regelmatig tegen Lowie van Gorp gezegd.
Hoe is het mogelijk dat hij elke ochtend geïnspireerd aan het werk gaat? Waar haalt hij de energie vandaan om dit werk te doen? Waarom geeft dit werk hem zoveel voldoening? Na zijn verhaal begrijp je beter waarom uitvaartzorg zijn passie is. Je maakt kennis met zijn visie en idealen. Je krijgt een duidelijker beeld van de kracht van zijn team. Je ontdekt wat Van Gorp Uitvaartzorg voor jou kan betekenen. Luister naar zijn verhaal.
Overtuiging
Ik weet nog goed dat ik de eerste keer woorden gaf aan mijn overtuiging. Ik was op bezoek bij een man. Hij had zojuist een kopje koffie voor me inschonken. We zaten tegenover elkaar aan tafel in de keuken. Hij keek me vragend aan: “Weet je wat ik mij afvraag, Lowie? Wat zorgt ervoor dat jullie mij zo goed hebben geholpen? Waarom voel ik me zo verbonden met jullie? Wat is jullie drijvende kracht?”
Rustig nam hij een slok. Enkele weken geleden was zijn vrouw overleden. Hij had me al vaker verrast met slimme vragen. Ook nu weer. Hij keek me rustig en zwijgend aan.
Vanuit mijn hart
Ik liet zijn vragen goed tot mij doordringen. Graag had ik snel een hapklaar antwoord gegeven, maar dat lukte me niet. Deze vragen waren mij nog nooit eerder gesteld. Het beantwoorden was een uitdaging. Er schoten allerlei vragen door mijn hoofd. Wat was de aanleiding om Van Gorp Uitvaartzorg op te richten? Waarom is het logo twee handen die samen een hart vormen? Wat drijft mij?
Ik dacht diep na. Ondertussen bleef het stil aan de andere kant van de tafel. Het enige geluid in de kamer was het tikken van de klok. Toen verbrak ik de stilte en sprak vanuit mijn hart: “Ik geloof dat liefde mensen verbindt.”
Verbonden met elkaar
Hij zei een tijd niets. Toen draaide hij zijn hoofd een beetje schuin: “Jij gelooft dat liefde mensen verbindt. Wat bedoel je daar precies mee, Lowie?”
Ik ging rechtop zitten: “Loop in gedachten eens mee langs enkele momenten dat we contact hadden. Ik ontmoette jouw vrouw al voor het overlijden. Bij ons eerste gesprek waren ook jullie kinderen aanwezig. Ik voelde hoe jullie verbonden waren met elkaar. Ik zag hoe jullie om elkaar gaven. Het was liefde die jullie verbond.
Na haar overlijden bezocht je je vrouw in onze afscheidskamer. Je kwam de ene keer samen met broers en zussen. De andere keer was je met vrienden. Ook toen zag ik mensen die een bijzondere band hadden met elkaar. Het was liefde die jullie verbond.
Bij de uitvaart was het druk. Naast familie en vrienden waren er buurtbewoners, collega’s van het werk en leden van verenigingen aanwezig. Iedereen voelde zich verbonden met jouw vrouw en met jullie gezin. Hun komst betekent dat ze om jullie geven. Dat is liefde. Liefde die mensen verbindt.”
Betrokken, vriendelijk en zorgzaam
Hij schonk een tweede kop koffie voor me in: “Het geloof dat liefde mensen verbindt, is dus jouw inspiratiebron. Hoe zorg je ervoor dat je mensen om je heen verzamelt die jouw visie delen? Hoeveel mensen werken er trouwens bij Van Gorp Uitvaartzorg?”
Ik moest glimlachen: “Ik weet niet hoeveel mensen er werken. Ik weet wel wie er werken. Vrouwen en mannen die deze visie omarmen. Ze zijn betrokken, zorgzaam en vriendelijk. Ik vind het belangrijk dat ze tijd nemen en aandacht geven, toegankelijk zijn en warmte uitstralen, toegewijd en lief zijn.”
Krachtige vraag
Toen ik naar huis reed, lieten zijn vragen mij niet los. Ze raakten de kern van het bestaan van ons bedrijf. Ik besloot met ons team in gesprek te gaan. Ik wilde een nog beter beeld krijgen van onze werkwijze, van onze missie. In de weken die volgden, voerde ik regelmatig gesprekken met teamleden. Telkens opende ik het gesprek met de volgende vraag: Waarom werk je bij Van Gorp Uitvaartzorg?
Laat deze vraag eens goed op je inwerken. Je kunt deze amper met je verstand beantwoorden, wel met je hart. Dat is de kracht van de vraag. Vergelijk het met een andere vraag: hou je van je partner? Ik weet dat ik van mijn vrouw hou, maar als je me vraagt om uit te leggen waarom, kom ik nauwelijks uit mijn woorden. Mijn gevoel zegt me dat ik zielsveel van haar hou, maar een verklaring in woorden geven, is haast onmogelijk.
Ik hou ook van mijn werk. Maar hoe zit dat met onze teamleden? Doen zij dat ook? Heb je in de gaten hoe krachtig de vraag is: waarom werk je bij Van Gorp Uitvaartzorg?
Het kan anders
De gesprekken duurden meestal een uur. Alle teamleden spraken over voldoening. Ze ervaren hun werk bij ons als betekenisvol. Ze werken vanuit hun hart.
Met een van onze teamleden sprak ik over de uitvaart van haar eigen vader. Ze werkte toen nog niet bij ons. Na zijn begrafenis had ze tegen haar man gezegd: “Zo kan het dus ook.”
Ik wilde weten wat ze daarmee bedoelde. Wat maakte de uitvaart van haar vader zo anders? Hoe kwam het dat ze er een beter gevoel bij had? Wat was de kracht van onze werkwijze?
Ze vertelde over de uitvaart van haar moeder. Niemand had gevraagd of haar moeder goed was verzorgd en aangekleed. Hoe de kist gesloten was? Ze weet het niet, ook niet wie het gedaan heeft. Het begraven van haar moeder. Ze was er niet bij. De mogelijkheid werd zelfs niet aangeboden.
Bij haar vader was het anders gegaan. Het verzorgen, kleden en opbaren. Het sluiten van zijn kist. Het begraven van zijn lichaam. Ze was overal bij aanwezig geweest. Samen met haar broer. Samen sloten ze de kist. Samen lieten ze de kist met het lichaam van hun vader in het graf dalen. Ze voelden zich verbonden met elkaar.
Drie bomen
Ik moest ineens denken aan een verhaal over drie bomen uit het boek ‘Vingerafdruk van verdriet’ van Manu Keirse. Ik las het boek enkele maanden na het overlijden van onze dochter Guusje. Het verhaal van de drie bomen maakte indruk op me en inspireerde me enorm. Luister maar eens.
Drie bomen hebben elk in een storm een belangrijke tak verloren.
De eerste boom bleef hangen in zijn verlies. Elk jaar als de zon hem uitnodigde om te groeien, weigerde hij, want hij miste een belangrijke tak. De boom was altijd klein gebleven en stond in de schaduw van de andere bomen in het bos. De wond van de afgebroken tak was duidelijk zichtbaar. Het was het hoogste punt van de boom. Hij was nooit meer verder gegroeid.
De tweede boom besloot zijn verlies zo snel mogelijk te vergeten. Hij verloor zijn greep op de aarde. Een voorjaarsstorm deed hem omwaaien. De plek van de wond was moeilijk te vinden. Deze zat verstopt onder vochtige bladeren.
De derde boom was ook erg geschrokken van de pijn van het verlies. Het eerste voorjaar toen de zon hem uitnodigde om te groeien, gaf hij aan nog niet te willen. Een jaar later vroeg hij aan de zon om hem te verwarmen met zijn zonnestralen, zodat hij zijn wond kon verwarmen. Toen de zon het derde voorjaar terugkwam, gaf hij aan dat hij graag wilde groeien en daarom verwarmd wilde worden. De derde boom was ook moeilijk te vinden. Niemand had verwacht dat hij zo groot en sterk zou zijn geworden. Je herkende hem aan de dichtgegroeide wond die vol trots in het zonlicht werd gehouden.
Een litteken
Ik vroeg aan mijn collega die de uitvaarten van haar ouders met elkaar vergeleek: “Mag ik stellen dat de uitvaart van je moeder een wond is gebleven? En die van je vader een litteken is geworden?” Ze knikte instemmend.
Het verhaal van de drie bomen maakt duidelijk hoe wij jou kunnen helpen. Als wij ons werk goed doen, heeft de wond die ontstaat na verlies een veel grotere kans om later een litteken te worden. Dat is de kracht van liefdevolle uitvaartzorg.
Onze missie
Het waren fijne en intense gesprekken met onze teamleden. Ze hebben duidelijk gemaakt waar wij voor staan. We hebben ontdekt wat ons ideaal is. We hebben samen woorden kunnen geven aan de missie van ons bedrijf Van Gorp Uitvaartzorg:
